SKRPG

Alvaros Sadera

po prostu – powiedział rozglądając się po pomieszczeniu – nie martw się jak się dowie pośle go na sam dół krainy Hel by nie wyszeptał tego innym

Yumi

Zaśmiała się i uśmiechnęła serdecznie - dziękuję - przymrużyła lekko oczy ale nie tak jak wtedy, naturalnie i serdecznie. Zamerdała lekko ogonem i uszy postawiła do góry. - Gatunek ludzki jest fascynujący - delikatnie i ostrożnie wyciągnęła dłoń i palcem puknęła go w policzek - choć ty nie jesteś typowym przykładem człeka do moich obserwacji, bliżej tobie do mnie niż do ludzi - uśmiechnęła się serdecznie

Alvaros Sadera

che che – zaśmiał się serdecznie przekręcając głowę w prawo i prawie kładąc ją na ramieniu – wiesz nikt nie powiedział że jestem człowiekiem – dodał tonem żartobliwym, - no a teraz masz się już nie smucić dobrze? – Zapytał przenikliwie prostując głowę i patrząc w oczy dziewczyny.

Yumi

Zamerdała wesoło ogonem tak że mało nie uderzał ich oboje - Oczywiście - przyjrzała mu się - sam to powiedziałeś. Po za tym nie pachniesz jak człek dlatego mówię że bliżej ci do mnie niż do tamtych za oknem - Wtem można było usłyszeć krzyk mężczyzny za oknem i mlaskanie. Dziewczyna zastrzygła uszami po czym nie zwracając na wydarzenia za oknem większej uwagi popatrzyła na Alvarosa stanowczo - wujek ma śniadanie z listonosza - uśmiechnęła się - wygodnie ci aby na pewno? Tak kucasz, usiądź - uśmiechnęła się

Alvaros Sadera

lol – stwierdził stanowczo odwracając się w stronę z której dobiegł krzyk, po tym skierował spojrzenie na buzie dziewczyny, wstał powoli puszczając dłoń dziewczyny, wstał lecz tylko na chwile bo szybko rzucił się na miejsce koło niej, usiadł przy niej po lewej stronie prawą rękę wyciągnął i oparł na górze sofy.

Yumi

Popatrzyła na niego lekko zdziwiona - co to znaczy "lol" - zaakcentowała na ostatnim wyrazie. Po czym zmarszczyła brwi i uszy lekko podkuliła dłonie na kolana kładąc a ogonem w pasie sie otulając.

Alvaros Sadera

to znaczy laughing out loud czyli śmiejąc się głośno.- Powiedział wpatrując się raz to w usta raz w oczy a raz na szyję dziewczyny.

Yumi

Przechyliła głowę lekko w bok - czyli że...- zamyśliła się
- że dane stwierdzenie bądź sytuacja śmieszy kogoś - przed nimi pojawił się Sessonamaru
- Rozumiem - kiwnęła głową do ducha który przyjrzał się chwile mężczyźnie następnie wyparował w powietrzu
Dziewczyna złote oczy wpatrywała w oczy Alvarosa. Nie bardzo wiedziała co teraz mężczyźnie chodzi po głowie a dziwnie bardzo chciała się tego dowiedzieć.

Alvaros Sadera

Czemu tak patrzysz na mnie? – Zapytał zatrzymując spojrzenie na oczach dziewczyny, na jego ustach do niedawna raz poważnych raz lekko uśmiechniętych pojawił się dość mocny szczery uśmiech.

Yumi

- mówi sie że oczy są obrazem duszy - szepnęła a ton jej glosy zdawał się być spokojny i rozmarzony - staram sie w ten sposób odczytać twoje intencje i myśli. Tylko - przymrużyła oczy - jakoś mało z nich umiem odczytać - szepnęła i zaśmiała się - to pewnie przez magię -przyjrzała mu się - uroczo wyglądasz gdy się uśmiechasz - zamerdała lekko końcówką ogona.

Alvaros Sadera

nie magia – powiedział nadal uśmiechając się – to będę się częściej uśmiechał przy tobie – dodał puszczając dziewczynie oczko – ty nie musisz się uśmiechać by słodko wyglądać – powiedział ciszej niż wcześniejsze zdania a na jego bladych policzkach wyskoczyły lekkie rumieńce, po tym wzrok przerzucił na kolana dziewczyny.

Yumi

- Do tej pory z każdego czytałam jak z otwartej księgi, myśli ludzi z ulicy nie są trudne do odgadnięcia, każdy pragnie tego samego i jednego - pokręciła głową by wyrwać się z zamyśleń - W takim razie co blokuje? - pochyliła lekko głowę by wzrok jego na swoją twarz skierować, niesforne kosmyki na kolana jej opadły.

Alvaros Sadera

Spojrzał ponownie w jej oczy, - to, że ja nie chce abyś z nich czytała – powiedział stanowczo lekko odwracając spojrzenie, lecz zawsze po chwili wracało na jej twarz…

Yumi

- Dobrze - kiwnęła głową i zamknęła oczy oparła się wygodnie o kanapę i zaczęła bawić się swoim ogonem -nie będę jak tego nie chcesz - zaśmiała się a gdy znowu otworzyła oczy lekkie zielone iskierki widać było w jej oczach które po chwili zniknęły.

Alvaros Sadera

Może kiedyś pozwolę ci w nie dogłębnie zajrzeć, lecz to nie będzie zbyt miły widok – chciał to powiedzieć żartobliwie, ale powiedział to z niepokojącym przejęciem, oczywiście jak to bywa u tego mężczyzny złapał się za tył głowy i podrapał w tej sytuacji.