SKRPG

Alvaros Sadera

Alvaros szybko złapał omdlałą dziewczynę, zabrał ją na ramiona i szybko zabrał ją na zewnątrz budynku.

Yumi

Ocknęła się (wreszcie xD)
- Mamo daj mi jeszcze pospać chwile, - mruknęła wyraźnie zaspana po czym otworzyła oczy i zdezorientowana popatrzyła na Alvarosa - co się na demony dzieje?

Alvaros Sadera

Skierował niewzruszony wzrok na dziewczynę, po czym rzekł poważnym tonem - demony nie istnieją moje dziecko - po tym pogłaskają po głowie.

Yumi

Zaśmiała się i zamerdała wesoło ogonem - ależ istnieją, ja jestem tego najlepszym przykładem - powiedziała patrząc mu głęboko w oczy

Alvaros Sadera

Nie mów takich bzdur córko! – Powiedział podniesionym głosem, po czym dodał normalnie – ty i te twoje zejścia znowu się zaćpałaś i myślisz, że jesteś demonem i widzisz duchy prawda? – Zapytał na koniec przenikliwym głosem, wszystkie jego reakcje były jak by naturalne i prawdziwe.

Yumi

Zamrugała kilkakrotnie i poruszała w zdziwieniu nerwowo uszkami
- Oj tak, różowe króliczki też - pokiwała głową po czym westchnęła i popatrzyła smutno na ziemie pod jej stopami, dopiero teraz się zorientowała że była na rękach i Alvarosa

Alvaros Sadera

Dobrze przestanę żartować – powiedział wpatrując się w oczy dziewczyny, – co się stało? – Zapytał przejęty.

Yumi

Popatrzyła na niego ze zdziwieniem w oczach - Nic, wszystko dobrze - zamerdała ogonem i zaśmiała się - Nie jest ci za ciężko?

Alvaros Sadera

Podszedł do jakiegoś leżaka na nim położył dziewczynę a sam podszedł dwa kroki do przodu by zatopić wzrok w ciemności.

Yumi

Przeciągnęła się i mlasnęła pod nosem po czym wstała i podeszła chłopaka od tyłu zawieszając mu się na szyi - O czym myślisz? - szepnęła mu do ucha rozbawiona

Alvaros Sadera

O tym, co widzę – powiedział niezbyt przejęty dalej wpatrując się w mrok, a może po prostu chciał żeby to tak wyglądało.

Yumi

Złote oczy w ciemność skierowała przed siebie zamyślony wzrok w barwy nocy wlepiając - Uspokajające - szepnęła i puściła go po czym przeszła parę kroków przed nim i kucnęła przy krzaku przyglądając mu się z uwagą

Alvaros Sadera

Przeniósł powoli wzrok na dziewczynę i zapytał- a ty, o czym myślisz i dlaczego mi się tak przyglądasz? – Zapytał zaciekawiony.

Yumi

- Bo mi się podobasz - uśmiechnęła się do niego i wstała - a myśli moje są tajemnicą, nawet dla mnie - odparła tajemniczo i podeszłą do niego tak że teraz stała twarzą w twarz z nim i wpatrywała mu się głęboko w oczy starając się coś, cokolwiek z nich wyczytać. - a ty dlaczego tak się na mnie patrzysz? - zapytała rezolutnie

Alvaros Sadera

Młodzieniec zniknął – Kimi wa kimi da tashika – usłyszała głos Alvarosa za sobą, odwrócony był w przeciwną stronę lecz jego wzrok ginął w ciemności.