SKRPG

Alvaros Sadera

Rozejrzał się po okolicy, po czym zachichotał, - ale ta natura jest brzydka – powiedział poważnie lekko się uśmiechając, - napijesz się czegoś? – Spytał grzecznie patrząc w miejsce gdzie od początku patrzył.

Livia Asakura

Słysząc słowa Alvarosa, Liv prychnęła cicho. Jakimś cudem z drzewa wyrosła gałązka , trącając go w głowę tym samym. Arin się po prostu obraziła.

Yumi

- Urocza - zbulwersowała się po czym pociągnęła nosem. Ten zapach rozpoznała by wszędzie - LIVI! - krzyknęła rozglądając się przy tym uszami strzygąc mocno i pociągając nosem, wszak psim demonem była to też zmysły wyostrzone jak na psa posiadała - mm soczek pomarańczowy - popatrzyła na Alvarosa

Alvaros Sadera

Dobrze wiec zaraz wracam, Arezius forma ducha! Połączenie –duch pojawił się już w dłoni jako mały duszek, lecz Alvaros od razu go zjednoczył ze sobą, po tym z mężczyzny zaczęła wydobywać się złowroga aura a ziemia pod stopami chłopaka zaczęła usychać, na jego twarzy pojawił się demoniczny uśmiech, powoli wszedł do cienia i zniknął.

Livia Asakura

Zaśmiała się pod nosem, ożywiając wszystko co przez chłopaka uschło.

Yumi

- Livi, skarbie - wzrok jej przeniósł sie w mniej więcej stronę dziewczyny - Gdzie jesteś?- zaśmiała się

Livia Asakura

Blondynka wyszła zza drzewa i uwolniła z siebie Arin.- Ohayo Yumi-Chan!

Yumi

- Witaj - zaśmiała się - Co tam u ciebie? - podniosła sie z ziemi a za Livi pojawił się Shippo z wielkim lizakiem w buzi

Livia Asakura

- Ano... dobrze. Muszę potem ochrzanić Treya ale to potem. - a w rękach Liv pojawił się mały, słodki Wizzy. Blondynka uśmiechnęła się promiennie.

Yumi

- Dlaczego chcesz ochrzaniać Horo Horo? - zamyśliła się po chwili zaśmiała i rzuciła się na nią mocno tuląc

Livia Asakura

- Bo dał mi spać w łóżku - odparła krzyżując ręce pod piersiami.

Yumi

- Nie rozumiem - westchnęła

Livia Asakura

- No bo ja chciałam spać na kanapie a on mi kazał na łóżku.- wyjaśniła, tuląc Wizziego.

Alvaros Sadera

Kilka drzew dalej młodzieniec wyłonił się z cienia, podszedł do dziewczyn z lekkim uśmiechem spojrzał na nieznajomą – witaj! – Rzekł rozglądnął się i zapytał – napijesz się z nami soku pomarańczowego? – pomarańczowego dłoni chłopak trzymał czarną reklamówkę

Yumi

- Nie rozumiem zbytnio waszych zwyczajów - wzruszyła ramionami bezradnie - ale to było miłe z jego strony i opiekuńcze - uśmiechnęła się i popatrzyła na Alvarosa - pomarańcze - krzyknęła uradowana