SKRPG

Yumi

- nie zła rozrywka -zaśmiała się - można ciekawe istoty poznać . - przymróżyła oczy i ziewnęła.

Alvaros Sadera

aha – zdziwiony odparł – a nic więcej on dla ciebie nie znaczy? – zapytał

Yumi

- nic - wzruszyła ramionami i popatrzyła na niego - a dla ciebie?

Alvaros Sadera

Po długim namyśle stwierdził, patrząc w niebo - szansą na zaspokojenie – po tych słowach lekko się uśmiechnął.

Yumi

- żądzy krwi i mordu? - zaśmiała sie lekko i uśmiechnęła przyjaźnie

Alvaros Sadera

Nie – odpowiedział stanowczo, ruszając przecząco głową w paro i lewo, jego długie białe włosy miotały się w powietrzu, opadając na jego twarz Alvaros odgarnął je dłonią, po czym spojrzał na towarzyszkę.

Yumi

Zaśmiała się głośniej po czym zadowolona popatrzyła na niego - To w sumie dobrze, czyli jesteś w miarę spokojny - przymrużyła oczy i przechyliła głowę w bok ogonem natychmiast zakrywając rumieńce, które wyskoczyły przy myślach kłębiących sie w jej głowie.

Alvaros Sadera

Nie – ponownie odpowiedział stanowczo – jestem, jaki jestem – dodał po chwili – za to twoje reakcje i emocje nie są do opisania raz jesteś inna a zaraz po tym bez wyraźnego powodu jesteś inna – rzekł patrząc w oczy dziewczyny..

Yumi

Przechyliła głowę w bok - powiedzmy że masz do czynienia z chaosem - wyszczerzyła sie pokazując białe kły a puszysty ogon swobodnie na ziemie opadł lekko co chwile ruszając sie niczym pełzający wąż.

Alvaros Sadera

A wiec powiedzmy ze z mojej strony masz do czynienia z cieniem – stwierdził przerzuciwszy wzrok na niebo, niegdyś lekki wiaterek muskający ich twarze stał się silnym i zimnym wiatrem – zimno ci? – Zapytał grzecznie

Yumi

Pokiwała przecząco głową ciągle przyglądając mu się uważnie - cień... cień jest dobry, chroni przed słońcem które pali skórę, a zimno, zimno. Może trochę - zaśmiała sie lekko, w prawdzie była zahartowana i nie musiała się bać o przeziębienie, mimo to wiatr sprawił iż gęsia skórka wyskoczyła dziewczynie na ramionach. - Może pójdziemy w jakieś cieplejsze miejsce? - zaproponowała

Alvaros Sadera

Przerzucił wzrok na dziewczynę - ja także chciałem to zaproponować – powiedział uśmiechając się lekko – a wiec gdzie teraz ma nas cień zabrać? – Spytał tajemniczo.

Yumi

- Teraz ty wybierasz, chcę zobaczyć w jakich miejscach ty najczęściej przesiadujesz - przymrużyła oczy głęboko w źrenice mężczyzny spoglądając. Z jej fioletowych oczu nic po za zielonymi błyskami w głębi wyczytać się nie dało, jak gdyby słowami ludzkimi określić się ich nie dało. Na jej bladej twarzy uśmiech figlarny zagościł a ogon począł lekko muskać ramię Alvarosa.

Alvaros Sadera

Spojrzał w oczy dziewczyny przymrużył swe rzekł wstając – me miejsce chcesz zobaczyć? Chcesz oszaleć? Ciemność i nicość nic nie wnoszą przekazują za to szaleństwo – podniósł ręce do góry z ziemi w den wyrosła jakby płachta, lecz nie płaska, gdy się w nią wpatrzyło widać było nieogarnioną przestrzeń ciemności – ja tam zawsze przebywam.. Sam… ze sobą –opuścił płachtę raz z dłońmi – tam cię nie zabiorę, wiec powiedz gdzie chcesz iść…

Yumi

- Musisz być samotny tam - przechyliła lekko głowę w bok po czym zamyśliła się - wszędzie byle nie tam i do króliczko-landu. Może do domu? - popatrzyła na niego pytająco uśmiechając się uroczo, w jej oczach nie widać było już ani jednej zielonej błyskawicy tylko szczerość i przyjaźń.