SKRPG

Anna Kyoyama :)

- Ten Twój zadziorny uśmieszek mnie niepokoi, ale nie myśl, że strach może przeniknąć taki umysł jak mój - powiedziała spokojnie patrząc już teraz na chłopaka

Hao Asakura

Objął siostrę ramionami. Annie posłał jedynie zwycięskie spojrzenie. Już nie ważne co mówiła
- Wiedziałem, Livi, że nie zapomniałaś - szepnął nachylając twarz do jej ucha.

Anna Kyoyama :)

- Jeśli tak się mają sprawy - wzięła głęboki oddech i przymknęła oczy - Rodzina to rodzina, ale to jaka ona jest to różnica . Ty Hao nigdy do tej rodziny nie należałeś,więc ciesz się, że Livi pokłada w Tobie nadzieje- odwróciła się - Ale nie licz, że Yoh też Ci ustąpi .

Livia Asakura

Obrazy pojawiały się przed zacisniętymi powiekami dziewczyny. Jak była mała i siedziała sama na huśtawce, smutna ze nie ma ducha stróża. Jak dostała od Hao wtedy Arin- władającą ziemią. A potem..potem ją zabrali. Sama nie wiedziała gdzie, bo okres ten był dla niej tajemnicą ,a wspomnienia z niego zostały zamazane. Świat iluzji i złudzeniem, który już dawno władał głową dziewczyny wydawał się bardziej rzeczywisty niż kiedykolwiek. Czyżby iluzją było ,że miała przyjaciół? Przecież... nawet nie zauważyli,że zniknęła, pozostawiając ją samą sobie. Otworzyła oczy, przytulając brata.- Nie mogłabym.. Sumienie i moc mi zabrania.

Hao Asakura

- I wybrałaś słusznie - szepnął siostrze przytulając mocniej
- A ty, Anno, od dawna bywasz tak naiwna? Ktoś taki jak ty powinien wiedzieć, że nie ma sensu stawiać temu opór. Ale.. masz jeszcze czas, by się zastanawiać. - powiedział i puścił Livię.

Anna Kyoyama :)

- Zastanawiać? Nad czym? Chcesz wszystkich zabrać i zgubić ze swoimi planami. Najpierw zabierasz Livi! - krzyknęła już nie panując nad nerwami- i jeszcze chcesz Yoh? Wybacz, ale ani moja dusza, ani serce nie pogodzą się z tą myślą

Livia Asakura

Spojrzała na niego, rozchylając lekko usta. Po chwili jednak spuściła wzrok, wbijając go gdzieś w ziemię. Poczuła jak ogarnia ją złość, co sprawiło że podniosła spojrzenie na Annę- Kłamałaś prawda? Wy wszyscy kłamaliście..? Nie jestem wam potrzebna,prawda? - mruknęła cicho, zaciskając pięść. Prawdą było,że moc dziewczyny jest ogromna. Wykracza daleko, poza granice rzeczywistości i czasu, bo płynąca w niej moc która z każdym uderzeniem serca rosła była tą pradawną.

Anna Kyoyama :)

- a jak Ty sądzisz? - zapytała patrząc jej w oczy - Jeśli myślisz tak pesymistycznie o nas, to znaczy, że nie pamiętasz tego wszystkiego. Wspaniałych i trudnych chwili. - szepnęła

Hao Asakura

Ponownie obją siostrę ramionami
- Spokojnie, ona nie zasługuje na twój gniew.. - powiedział cicho
- Anno, Yoh do nas dołączy, bo takie jest jego przeznaczenie, nie ma sensu walczyć z tym, co nieuniknione. To, z czym masz zamiar się godzić nie ma tutaj znaczenia! - jego głos wskazywał na zniecierpliwienie

Anna Kyoyama :)

- Twoje zuchwalstwo równe jest tylko Twojej głupocie - syknęła

Livia Asakura

Cisza. Ciemność.. wspólne święta, zakupy, oglądanie filmów.. A potem znów stchórzyła, znów wyjechała. Pustka, która przez te nieobecność zawładnęła sercem dziewczyny była chyba zbyt duża do uzupełnienia. Ktoś kto żyję drugi raz... Doskonale pamiętała, jak oddała życie ratując kogoś. Potem była ciemność. I światło. Rozluźniła dłoń, podnosząc wzrok na Annę. Za i przeciw było wiele, zbyt dużo.- Nie wiem... Pustka, cisza.. Chłód.. - zaczęła cicho, przeniosła wzrok na brata, patrząc na niego z dołu.- Planu.. do czego jestem Ci potrzebna braciszku?

Hao Asakura

- Nie mów, że jesteś mi do czegoś potrzebna.. To jakbyś była jedynie narzędziem.. A jesteś kimś więcej, o wiele więcej niż narzędziem! Chcę, abyś pomogła mi uczynić ten świat lepszym, bez tych bezsensownych wojen i innych ludzkich słabości.. a co ważniejsze... nie chcę, aby oni - wskazał na Annę - cię skrzywdzili. Przy moim boku nic już złego Cię nie spotka, siostrzyczko, przecież wiesz..

//kurde, musze spadac >.>'' skonczmy jutro, albo uznajcie, ze cos sie ze mną stało, tylko mnie nie zabijcie : )

Anna Kyoyama :)

(ok ;P powiedzmy, że zemdlałeś ;P )

Podeszła do Livi i położyła jej rękę na ramieniu - w głębi serca wiesz, że my nigdy byśmy Cię nie skrzywdzili, w każdej sytuacji byliśmy po Twojej stronie murem - mówiła stonowanym głosem - Każda chwila którą nas wszystkich uraczyłaś była jak spadająca gwiazda, jej piękno i moc wzbudzały piękne uczucia... - przymknęła oczy - kiedy odeszłaś cierpieliśmy, Yoh się zatracił, Trey postradał zmysły, Yumi nie miała siły walczyć i odeszła, bez Ciebie nasza więź rozpadła się, bo brakowało jednego z elementów który go łączył -mówiła te słowa z zaciśniętymi zębami - więc pamiętaj... teraz możesz myśleć tak, a później inaczej, ale zawsze przyjmiemy Cię z otwartymi ramionami - szepnęła jej do ucha i gwałtownie zaczęła biec, a za nią jakby zaczął padać deszcz

Livia Asakura

Poczuła , jak oczy wypełniają się jej łzami , co zdarzało się jej bardzo rzadko. Opadała na kolana, spuszczając głowę i czując jak rzeczki ciepłych kropel toczą się po policzkach. Do tego ten deszcz.. Zacisnęła dłonie, myśląc o tym co Anna i Hao powiedzieli. Zagubiła się we własnych myślach. Odeszła, to prawda... ale czy aby rozpadło się to,co więź paczki przyjaciół łączyło? Anna.. Anna pozostała niezmienna. Yumi.. kiedyś była jej najlepszą przyjaciółką..czy jest tak nadal? Yoh.. starszy brat, troszczący się o siostrę- przepadło..? Trey.. Kochał ją kiedyś. Tak, kiedyś. A Hao... nie chciał by ktoś ją skrzywdził. Serce dziewczyny przyśpieszyło,a oddech stał się mniej spokojny. Nie wiedziała co robić, co myśleć... co czuć. Zagubiona w wielkim, nie przyjaznym świecie. - Co..co ja mam robić...

Hao Asakura

//no to sie ocknalem xP//

Popatrzył za Anną marszcząc brwi. Następnie uklęknął przy siostrze i zwrócił dłonią jej podbródek ku sobie.
- Na początek już nie płacz, Livi.. - powiedział ocierając jej łzy wierzchem dłoni - Wiesz, że pomogę Ci, jak będę potrafił, ale sama także będziesz musiała podejmować decyzje, siostrzyczko - dodał poważniejąc